Tysdagsfest for to (Kvifor vente heilt til helga?)

I går kom endeleg sendinga frå capris.no i posten. Eg hadde bestilt ein liten gjeng kjekke bøker om saum og slikt, samt ei bok som heiter Sjarmerende gjenbruk. I denne stod det oppskrift på muffins, og søthungrig som ein stundom kan vera, vart freistinga stor...

Problemet var berre at eg ikkje er nokon dreven muffinsmakar og dermed ikkje hadde dei naudsynte papirformene i hus.

Åkk, gode råd er i slike stunder dyre!

I boka stod det forslag om å servere muffinsane i gamle, fine koppar. Og det var jo ein god idè. Men eg som stod utan former, og også i fare for å vera utan søte, gode, varme og passeleg klistrete muffins å servere i koppane, heilt til det slo meg: Koppane er då keramiske og har vore utsett for høg varme før. Skulle det då ikkje gå fint å steikje muffinsane direkte i koppane?



Som tenkt, så gjort. Koppane (ikkje dei finaste eg hadde då eg ikkje visste heilt sikkert at teorien haldt vatn) vart spraya med formfett for å hindre fastbrenning, fyllt med deig, og sett til steiking på 175 grader. Smør og sukker vart fyrst vispa kvitt i miksar før egg (eitt og eitt) og resten vart tilsett. Der det i oppskrifta står appelsinjuice bytte eg dette ut med tre-fire spiseskeier blåbærsyltetøy. Det gjekk heilt fint og vart veldig godt!

40 minutt etterpå kom muffinsane ut av ovnen (dei trong lengre tid enn vanleg grunna mykje deig i kvar kopp). Etter avkjøling fekk muffinsane eit strok med melis og eggjekvite over seg, samt ein liten Nonstop-knapp for fargen sin skuld...

Det var kjekt å ete rett ut av varme koppar.

Tysdagsfesten vart ei super suksess - neste gong vert det fleire enn to som får smake!